Imię: Akira. Jej imię wręcz idealnie
odzwierciedla jej charakter.
Płeć: Rozwiążę Twoje wszystkie
wątpliwości. To samica.
Wiek: Około trzech lat. Tak
przynajmniej pamięta.
Rasa: Lew
Stanowisko: Stwierdziła, że
posiedzenie szpiega będzie idealne.
Umiejętności: Ze względu na różne
mutacje w laboratorium wyrosły jej długie pazury na dwóch tylnych
łapach; zadają bardzo toksyczne rany. Wpływ na nie miała
promieniotwórcza przestrzeń. Podobną funkcję mają też koźle
rogi. Jeśli ugodzi cię chociaż jednym, to umrzesz w krótszym lub
dłuższym czasie ze względu na substancje, jakie się w nich
znajdują. Stała się też silniejsza niż normalny lew, a zarazem
zwinna. Zaryczy - ogłuszy. Potrafi też przejść na Drugą Stronę,
ale to wymaga od niej wielkiego wysiłku, by przenieść się tam
myślami. Gdy znajduje się już w tym miejscu jej oczy zmieniają
kolor z niebieskiego na żółty. Mniej siły jednak zajmuje jej
poruszanie czyimiś myślami, dosłownie - lewitacja. Ale to nie
tylko lewitacja; jeśli będzie chciała zrobi tobie niezłe tortury,
a w ostateczności zmienisz się w papkę - taka przestroga. Dodam,
że potrafi podnieść praktycznie wszystko. Lubi włamywać się do
czyjejś głowy i sprawdzać czyjeś zamiary... takie hobby. Jej
specjalnością jest też przemiana w mgłę, która przeistacza się
w jakby wióry czarnego prochu. Przez to nawet sam nie wiesz czy
jesteś obserwowany i śledzony, chociażby teraz...
Partner: Nie myślała nigdy o poważnym
związku. Każdy zalotnik chyba powinien liczyć się z odrzuceniem,
a co najwyżej dobrym przyjacielem.
Zakochan: Skoro nie myśli o poważnym
związku, to nie myśli też o o kochaniu kogokolwiek. Uznaje też w
sobie jedną zasadę - poznasz, zaufasz, pokochasz.
Rodzina:
• Aron - jedyna bliska osoba w życiu
Akiry. Przecież przez całe swe życie siedziała w laboratorium i
wychodziła niezwykle rzadko; nie miała okazji poznać innych istot
żywych. Lwów raczej w takim klimacie też się nie odnajdzie.
Pozostają jej inne lwiątka, jednakże bardziej trzymała się
Arona.
• Ariadna - matka. Nie poznała jej
dokładnie ze względu na stan lwiątka po urodzeniu.
• Mr Scamander - w sumie na początku
nazywała go swym opiekunem i w jakimś stopniu rodziną. W końcu
przecież ją uratował.
Charakter: Akira to lwica, którą opanowuje
wieczny spokój duszy. Uwielbia ciszę i nienawidzi, gdy ktoś
zakłóca jej wewnętrzny spokój. Możesz ją spotkać siedzącą w
zadumie lub relaksującą się na jakimś drzewie. Jej zewnętrzny
obraz pokazuje, że dosłownie ma wszystko gdzieś; interesuje się
tylko tym, co jest ważne.
Czasem wydaje się zamknięta, mimo
wszystko odezwie się do Ciebie. W swoim czasie, a każdy ma inny.
Potrafi rozpocząć rozmowę przeważnie wtedy, gdy jakimś cudem
zjawisz się na jej drodze. Wtedy zadaje konkretne pytania i
konkretnie odpowiada. Nie irytuj jej jednak - szybko stracisz wysoką
pozycję w rozmowie. Jeśli jednak nie jesteś wart jej uwagi - po
prostu wyrazi kilka słów i sobie pójdzie.
Trudno jest ją wywrócić z równowagi;
jest bardzo cierpliwa i nienawidzi konfliktów bez powodu.
Konkretnego powodu. Nie prowadzi go z agresywnością i przemocą. Do
wszystkiego podchodzi z powagą i szuka konkretnych powodów kłótni.
Jest mistrzem w znajdywaniu argumentów, by utrzymać swoją pozycję.
Lubi spędzać czas z kimś, kogo uważa
za dobrego i niefałszywego. O tak - nienawidzi kłamstw. Każde złe
poruszenie znajdzie w Tobie i szybko stracisz w jej oczach. A propo
spędzania czasu z innymi - tak lubi to. Wszystko zależy oczywiście
od rozmównika; będziesz ciekawy - masz szanse. Jeśli jesteś
nudziarzem - daj se spokój. Może też mieć zły humor; wtedy tym
bardziej nie będzie zainteresowana.
Gdy się przed Tobą otworzy w
minimalnym stopniu zobaczysz, że bardzo lubi rozmawiać. Zauważysz
to, jeśli oczywiście Cię polubi. Jednakże droga do jej zaufania
jest dłuższa. Może z Tobą rozmawiać, jednak zaufać - to dopiero
z czasem
Cechy charakterystyczne: Na pierwszy
rzut oka trafiają oczywiście czarne rogi. Na plecach z czasem
pojawiły się u niej czarne pasy, jak u tygrysa. Tkwi w przekonaniu,
że to przez eksperymenty.
Historia: Przedstawiona w opowiadaniu
Właściciel: sandradym
Ciekawostki:
• Nigdy nie widziała swego ojca. Wie
o nim tyle, że był bardzo wyrozumiały.
• Demogorgon ostatecznie bał się
Akiry i jej brata; poddał się. Chyba nadal się obawia...
• Nie lubi zabijać. Robi to w
ostateczności.
• Kocha róże, ale tylko czerwone.
• Kiedyś nienawidziła swych rogów.
Z czasem przyzwyczaiła się do nich i wyleczyła z kompleksu.
Z Aronem X
Po drugiej stronie X
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz